Gia to rock

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

Cube - Cube

BUMP. Ξεκλέβουμε λίγο χρόνο από τα τιμημένα ελληνικά στρατά και έχουμε και λέμε:

Το έχουμε πει και ξαναπεί ένα εκατομμύριο φορές ότι στα εγχώρια σύνορα αυτής της γαμημένης χώρας δε χρειάζεται να ψάξεις και πολύ για να βρεις διαμάντια. Μία ολόκληρη underground σκηνή ζει και βασιλεύει μέσα στα τσιμέντα του κέντρου της Αθήνας, εφορμεί από το ΑΝ και αλλού, και χρειάζεται ένα καθόλου κουραστικό keep an eye για να ξέρεις τι και πως.

Διαρκές κοινό, target group με ταυτότητα και αξιοπρέπεια, μπάντες που ξεπηδάνε συνεχώς, σε μία εποχή και χώρα που στη μακροσκοπική της όψη δε φαντάζει καθόλου ότι μπορεί να υποστηρίξει πολιτισμικά ούτε οικονομικά ακόμα περισσότερο. Κι όμως. Να' ναι καλά η λεβεντομάνα Spinalonga Records με τη στέγη που έχει δώσει και το ρόλο καταλύτη που έχει παίξει σε αυτήν την επιβίωση. Δε μιλάμε για επιβίωση όμως, αλλά για στέρεη ύπαρξη με παρελθόν, παρόν, και ελπίζουμε μέλλον.

Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο, σε μία ενδεχομένως καλύτερη κατάσταση θα βλέπαμε ακόμα περισσότερα πράγματα; θα πολλαπλασιαζόταν η ταχύτητα και η ποιότητα της εγχώριας ροκ underground σκηνής; Ή μήπως είναι γέννημα της ίδιας της σκατοχώρας με τη μιζέρια της και τα ερεθίσματά της που μας κάνει να αναζητάμε και να δημιουργούμε με μανία;

Όπως και να' χει, ακόμα και κάτω από αντίξοες συνθήκες και μεγάλες δυσκολίες υπάρχουν άνθρωποι που το 'χουν. Και επειδή το 'χουμε, είναι κρίμα να χάνονται μπάντες απλά και μόνο επειδή δε μπορούν να τα βγάλουν πέρα.

Δεν μπορέσαμε να παρευρεθούμε, αλλά ελπίζουμε να γάμησε και να έδειρε το τελευταίο live της μπάντας στο Κ44, στις 25/1. Κι εμείς -όπως και οι ίδιοι- μένουμε με την ξινή παρηγοριά: "Και πού ξέρεις, ίσως στο μέλλον...".

CUBE λοιπόν, grunge rock θα λέγαμε, πιο ριφφάτο, πιο Seattle, δεν ξέρουμε ακριβώς. Ωραίος δίσκος, ωραία παραγωγή, με ξερά ρεφραίν, αλλά και πιο ρυθμικά γκρουβάτα σημεία, συν και λίγο ψυχεδέλεια γιατί έτσι πρέπει, σχηματίζουν σύνολο σε μία αξιοπρεπέστατη παρουσία μιας μπάντας ανθρώπων που κάθε άλλο παρά χθεσινοί είναι. Τουλάχιστον μας αφήσαν και κάτι να ακούμε. Και πού ξέρεις, ίσως στο μέλλον...




Και στο bandcamp για ακράση ολόκληρου του δίσκου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου